یکی بودیکی نبود زیر این سقف کبود.                         

                                                 یه غریبه اشنا دلمو ربوده بود.   

                                               این جوری نگام نکن گل یاس مهربون.                                

                                               اون غریبه خودتی همیشه باهام بمون.            

                                                  قفسدان غرورم را شکستند

                                                  دل دایم صبورم را شکستند

                                                  به جرم پا به پای عشق رفتن

                                                    پرو بال عبورم را شکستند

                                                   رهایی در امیدم موج میزد

                                                  ولی رو یای دورم را شکستند

نظر  

نوشته شده توسط زهرا در دوشنبه 88/6/9 ساعت 11:51 عصر موضوع | لینک ثابت