اي آنکه پيش روي تو ! شرمنده ماه است بي تو تمام روز هاي من سياه است

در کوچه ي زلف تو مي ماند هميشه با او مدارا کن، دل من سربراه است

اي عشق! اگر يک لحظه از من دور گردي هر جا ثوابي سر زند از من گناه است

بايد گناه ديگران را زود بخشيد اميد بخشش در نگاه عذر خواه است

بر من نمي سوزد دلت اي آتش عشق؟ ميسوزم و تنها گناهم يک نگاه است

اي دل تمام خانه ات را دود پر کرد تنها چراغ روشنت انگار آه است

بايد خيال ديدن او را رها کرد اين آرزو، تنها و بي پشت و پناه است

از سمت چشمان تو بايد رفت تنها پاي تمام راهها در پر تگاه است.