بهانه مي کند اين کوچه دل/ نباشد مزد من آب و فقط گل

دلم در بي قراري رهسپار است / که دائم با خودش در کارزار است

خدايا عيد جان افزا رسيده / زمان مزد ما حالا رسيده

حلاوت در حلاوت ن ور در نور / مشام ما معطر شد ازآن دور

مرا اين ماه نوروعشق وايمان /بدرياي وصالت برد اين سان

سفير نور تو اين ماه قرآن / رسانده نور رابر اين دل وجان

به هنگام سحرگاهان دعايم / به درگاه تو آيد اين صدايم

مرا در محمل نور الهي / توجائي ده اميدم يک نگاهي

دلم در کوهسار بي نشاني / شود آيا کني پرتو فشاني؟

گرفته جان من نور خدائي / نباشد بعد از اين کارم جدائي

زعشق بندگي مست وصالم / نداي استغاثه بين زحالم

مرا بند هوا در کوي خود بست/ عنايت گرنباشد اين بلا هست

اگر با کاهلي يم واگذاري / سرم باران رحمت را نباري

ندارم آشنايي در غريبي/ هر آنچه غير تو باشد فريبي

کوير جان ما رنجور آب است / که روز واپسين دراضطراب است

به تکبير اذان ماه رحمان /ببخشا هر گناه وجرم وعصيان

تو ستار العيوب بندگاني / ندارم از تو من اين بدگماني

حديث عفوو بخشش را تمامي / مرا هم هست چون حيدر امامي

دلم تابان مهر عشق مولاست / تمام همّ و غم من همين جاست

خدايا مهر او از جان خريدم/ زهرکس غيرتو من دل بريدم

تو گفتي گر بيائي و بخواني / کسي از درگه عفوت نراني

تو گفتي معدن جود و عطايم / برايت بنده ام خوب خدايم

بيا اي بنده شرمنده حالم / خدايم من خداي ماه و سالم

نمي داني که اسرارم چه باشد / که با تو بنده رفتارم چه باشد

ز تو گر ناسپاسي آشکار است / بدان بخشايشم درانتظار است

شعر از وبلاگ مهدي

از حضور محبت آميز شما بسيار سپاس گزارم . خدا نگهدار