ولي لطف تو گر نبود به صد رنج
پشيزي کس نيابد زان همه گنج
چون در هر کنج صد گنجينه داري
نمي خواهم که نوميدم گذاري
به راه اين اميد پيچ در پيچ
مرا لطف تو ميبايد دگر هيچ .......دگر هيچ .............
