به من نگاه کن

به من که آرام و بي صدا در لابلاي هزاران گور تنهايي درجا ميزنم

به من نگاه کن

به من که حبابي بيش نخواهم بود و خواهم رفت

به من نگاه کن

مني که همواره گستاخانه نفس ميکشم

به من نگاه کن ولي……

به نداي تمناي من گوش کن!

چشمان من چيزي نيستند جز دو پنجره که رو به تاريکيست!

اين چشم هاي نا بينا را وادار به نگاه کردن مکن!

به من نگاه کن

شايد تو درماني براي اين بغض وحشتناک داشته باشي

به من نگاه کن

شايد تسليم بخشي

شايد در انفجار چشم هاي بي فروغ من

امواج نگاهت تسليم بخشد……..