اون که هر چي ابر دنياس خونه داره تو چشاش

اون که ناچاره بخنده اما گريه س خنده هاش

اون که تو شهرش غريبه با يه عالم آشنا

هيچ کدوم باور نکردن غربت تلخ صداش

اون منـــــــــــــم اون منــــــــــــــــــــــم

بغضمو تو گلوم مي شکنـــــــــــــــــــم

اون که خيلي قصه داره رو لباي بي صداش

مونده فريادش تو سينه در نمي ياد از لباش

قد يه دنيا کتابه با يه عالم گفتني

هر کدوم از غصه هاش هر کدوم از قصه هاش

اون منـــــــــــــــــم اون منـــــــــــــــــــــــــم

بغضمو تو گلوم مي شکنـــــــــــــــــــــــــــم