به ساعت نگاه مي کنم:


حدود سه نصفه شب است


چشم مي بندم تا مبادا چشمانت را از ياد برده باشم


و طبق عادت کنار پنجره مي روم


سوسوي چند چراغ مهربان


وسايه هاي کشدار شبگردانه خميده


و خاکستري گسترده بر حاشيه ها


و صداي هيجان انگيز چند سگ


و بانگ آسماني چند خروس


از شوق به هوا مي پرم چون کودکي ام


و خوشحال که هنوز


معماي سبز رودخانه از دور


برايم حل نشده است


آري!از شوق به هوا مي پرم


و خوب مي دانم


سالهاست که مرده ام.....(؟)