در غم بي پدري....پدرم ،تاج سرم بس زود رفتي زبرم....دگرم كيست كشد دست نوازش به سرم...من نبودم مگر آن دخت جگر گوشه تو...پس چرا از غم دوري تو خم شد كمرم...جاي اين قامت لرزان مگر آغوش تو نيست...پس چرا زير غم هجر تو خم شد كمرم...سالها چشم به راهم كه مگر باز آئي...تو نخواهي آمد و باز ولي منتظرم....با نگاه عكس تو پر ميكشم در رويا...چون بخود بازرسم ميشكند بال و پرم...هر چه گويم ز غمت باز بدان كم گفتم... سالها سوختم و خشك نشد اشك ترم...هر كجا هستي و گر ميشنوي فريادم...من تو را از ته قلبم دوست دارم پدرم...