دلا ديدي آن عاشقان را؟جهاني رهايي در آوازشان بودو در بند حتيقفس شرمگين از شکوفايي شوق پروازشان بود:پيام آوراني که در قتلگاه ترنمسرودن -علي رغم زنجير-اعجازشان بود!به سرسبزي نخل ايثاربه اين آيه هاي تناوردلا گر نه اي سنگ?ايمان بياور!
سلام و وقت بخير. با پستي به نام «نورالدين پسر ايران» بروزم و منتظر حضور شما.[گل]
