اگر مقصد پرواز است، قفس
ويران بهتر.
پرستويي که مقصد را کوچ مي يابد
از ويراني لانه اش نمي هراسد ......

«مردمان، مسافر کاروان مرگند،
اما خود نمي دانند. مرگ، کاروان دار
سفر زندگي است. کجاوه ثابت مي نمايد!
دل شهرنشينان، پرستويي در قفس است،
پرستو را با گرما عهدي است که هر بهار
تازه مي شود. وطن پرستو بهار است و
اگر بهار، مهاجر است از پرستو مخواه که بماند.
اما وطن مألوف پرستوي دل، فراسوي
گرما و سرما و شمال و جنوب در ماوراست.
اهل هجرت که کاروانيانند و کشتي نشستگان،
خوب مي دانند اين خمودي که شهرنشينان
را گرفته از چيست!» (شهيد سيد مرتضي آويني)[گل]

باتشکر از لطفتون، التماس دعا و به روزم[گل][گل]