بگذار تا که روضه بخوانم از ان غروب

از ان غروب تلخ که شام عزا رسيد

يادم نميرود چه در ان کوچه ها گذشت

من غرق خنده حيف غمي جان فزا رسيد

با مادرم که ياس تر از هر فرشته بود

رد ميشديم تا که به ما بي حيا رسيد

ديوار سنگ و سطح زمين سنگ و کوچه سنگ

نامرد سنگ و با دل سنگش به ما رسيد

دست سياه از سر من بي هوا گذشت

دستي به روي مادرمان بي هوا رسيد

ديوار سنگ و سطح زمين سنگ و دست سنگ

از هر سه خورد از همه زخمي جدا رسيد