نظرات ياداشت داستان چهل روز نماز

+ علي

پستم و کثيفم و غرق گناه و روسياه
شما زندگيم دادين، اما همه ش شده تباه

شما مردي کردين و منو کشيدين توي راه
اما نامردي من منو کشيد سوي گناه

نمکم دادين شما، حق نمک ادا نشد
شما آشنا بودين، دل باهاتون آشنا نشد

هميشه صدام زدين، اما گوشهام نمي شنيد
شما روزيم مي دادين، اما چشماي من نديد

شما پادشاهين و با گداها دوست مي شين
بدي ما رو ميبينين، اما هيچي نميگين

به ما گفتن شما با درد رفيق غمين ميشين
شيعه تون مريض بشه، شمام باهاش مريض ميشين

شيعه وقتي که گرفتار غم و دردي ميشه
اول غصه هاي اربابمون مهدي(عج) ميشه

شما با اينکه گناه دوستاتونو مي بينين
صورت ماهتونو رو خاک غربت مي ذارين

به خدا ميگين: خدا! شيعه گِلِش مال منه!
خرابش کرده ولي، شيعه دلش مال منه!

اشکاتون جاري ميشه بخاطر گناه ما
خاک عالم به سر ما و دل سياه ما!

چي بگم؟ حرفي ندارم بزنم من باهاتون!
خدا شاهده.. خجالت ميکشم من ازتون

به خدا مثل شما توي رفاقت نديدم
تو دل سياهمم يه ذره غيرت نديدم

به خدا اميد من فقط به دستاي شماست
يه چيز ديگه م بگم: دلم با شاه کربلاست

وقتي يا حسين(ع) ميگم دلم يهو عشقي ميشه
يا اباالفضل(س) که ميگم، هواي دل عشقي ميشه

مي دونم بدم ولي من به خدا زينبي(س) ام
بي بي زينب(س) مي دونن، من گداي هر شبي ام

شما پادشاهين و کار منم گدائيه
همه جا ميرم ولي اين دل من رضائيه(ع)

روي قلاده م نوشتن روز اول يا رضا(ع)!
وقف سلطان خراسان، اسم او: کلب الرضا(ع)!

من زائرم و شعارم اينست
نازم به رضا(ع)! شعارم اين است...