خدايا بي پناه و خسته ام...زين عناد و بي کسي شکسته ام
خدايا پناهم هستي...تنها
پناهم
خدايا ..زمين با وسعتش برام
تنگه
گفتي يا ايها الذين ضاقت
الارض...
گفتي مرا مي بخشي ....
خدا سنگين است ..سنگين است کوله
بار گناهم و اين سنگيني وجودم را پر از درد کرده است...خدايا ...هر رو ز که ميگذرد
از اندوه اين اعمال زشت و ننگين تلخ تر مي شوم...
هر روز که گوشه اي برايم ميگشايي
فرياد مي زنم...
من
با خويشتن خويش چه کرده ام؟؟؟؟
خدايا
در غبار لحظه هاي سياه از تو
سپاسگزارم که همراز مني
همراه مني....
خدايا..معبود من...ترا سپاس که
رهايم نکرده اي...
شرمنده ام خدا...خدا مرا
ديدي؟؟؟مرا در لحظه ي ارتکاب جرم ديدي؟؟؟در هنگام ان اعمال وقيح نظاره ام کرده
اي؟؟؟
چه مصيبتي...چگونه غافل شدم از
تو؟؟؟؟
مرا ببخش ...
ميداني دوستت دارم..ميداني دوست
دارم در مسيري که تو دوست داري گام بردارم..دستم گير که جز فضل تو پناهم
نيست...
نمي خواهم اينقدر بد باشم
خدا...نمي خواهم..