زجام نور، لاله ها دوباره آب ميخورند فصل گل است و عاشقان، باده ناب ميخورند

باده ناب ناب را چه بي حساب ميخورند به شور و شوق روي گل، مست وخراب ميخورند

«خلوتيان آسمان تا چه شراب ميخورند
روح خراب و مست شد، عقل خمار ميرسد