غريبي... بي کسي... اندازه داره.
مطلبت رو که خوندم چشام پر از اشک شد.
ما کجا و اونها کجا...
راستي يه معذرت خواهي هم به شما بدهکارم.
از اينکه دير اومدم شرمنده تونم آبجي.
ميدونم که هر دليلي بيارم فقط يه بهونه است. پس شما
به بزرگي خودتون منو ببخشيد.
در پناه حق... موفق و پيروز باشي.
