ظاهر به راه شرع و گنه در خفا کنيم
در حين توبه هر گنهي را روا کنيم
ترسم به روز واقعه مانند کوفيان
مهدي (عج)ترا چو جد بزرگت رها کنيم
در اشک و آه ما ز صداقت اثر چو نيست
تا کي دروغ گويم و تا کي ريا کنيم ؟
گردن به واجبات خدا هم نمي نهيم
آنوقت با توئي که از اوئي وفا کنيم؟
ما مرد توبه و تقوا چو نيستيم
ديگر چرا به وعده ترا بي بها کنيم ؟
تا غرق منکريم و ز معروف غافليم
دنيا اگر به ما برسد خون بپا کنيم
آگه اگر ز حال تو گرديم و غربتت
جان را چو غنچه در غم تو صد قبا کنيم
مولا بيا و بر سر ما دست مهر کش
تا بلکه ره به سوي حريم تو وا کنيم
احسان اگر ز صدق کني توبه ، نيز ما
درد ترا به داروي وصلش دوا کنيم
