دلم خوش است كه عمري به پاي گل خارم
مبادا آنكه برون افكني ز گلزارم
چگونه يار بخوانم تو را كه مي بينم
تو خوب تر ز گل استي و من كم از خارم
به چشم پادشهان ناز مي كند پايم
كه خاك راه غلامان حضرت يارم
به حشر هم كه براني مرا زخويش هنوز
ازاين كه نام تو بردم به تو بدهكارم
پراز توام، به تهي دستي ام نگاه نكن
مگو كه هيچ ندارم ببين تو را دارم