سلام در غم خورشيدم که غروب کرد ما را تنها گذاشت رفت بي پناهم ما ها که بچه هايش بودم اري روزي با پسر عموي شهيدم در خيبان راه مي امديم پسر عمويم برام گفت کاش العان اين جا يک ماشين نگه دارد ما را به حسينيه جماران ببرد عصر در کوچه بودم دوستم نامه اي داد گفت فردا جلو استاندري باشيد به ددار نور امام خميني برويد من برادرم و پسر عمويم هم برداشتيم رفتيم رفتيم در حسنيه جماران همه نشسته بوديم تا اين که خورشيدم امد مثل مهتاب عالم تاب مي درخشيد ما فقط نگاه مي کرديم گريه مي کرديم اري من مي گويم در سوگ خورشيدم خون گره مي کنم حق دارم خدا امام عزيزم وشهدا اسلام با پيامبر مهشور بفرمايد خاک پات داداشت