در روز رستاخيز ، صديقه طاهره نزديك درب دوزخ مي ايستد و نيايشگرانه رو به خدا مي گويد : الهي و سيدي ، سَمَّيتَني فاطمه... خداي من ! سالار من ! نام مرا فاطمه برگزيدي و وعده كردي كه به مهر خويش مرا و دوستداران نسل مرا از آتش در امان خواهي داشت. بارخدايا ! وعده ي تو حق است و تويي كه در وعده هايت تخلف نمي كني .از جانب خدا ندا ميرسد :هان اي فاطمه ! درست گفتي من تورا بدين نام نامگذاري كردم و تو و دوستداران تو و نسل تو را كه ولايت تو و نسل تو را داشته باشند ، همه را از آتش دوزخ در امان داشته ام .درست مي گويي ، وعده ام حق است و من در وعده هاي خويش تخلف نمي ورزم ... (بحار ج43 ص 15 )
