تند تند قدم بر مي داشتم ، از همه جا ،


همه چي گله مي کردم.

دلم گرفته بود و احساس مي کردم که درون کائنات گم شده ام

همچون مهره نا چيزي در بازي روزگار !

اما وزش نسيم ، خنکايش بر صورتم نگذاشت

نتوانستم همه چيز را انکار کنم.

قدم هايم جان گرفت ،

هوا هنوز داغ داغ نيست .