دنيا از بيکران وجودت هيچ نمي خواهم...

فقط گوشه اي خالي از حضور آدميان به من ببخش

بگذار تادراين کنج تنهايي ، پيکر زخم خورده ام را با اشک غسل دهم

تنها شاهد اشک هاي شبانه ام،

همين صفحه ي سپيد و جوهر سياه است...

هرگز نخواستم چشم کسي اين لحظه هاي نا آشنا،

فروريختن اشک را بر گونه هايم ببيند

هميشه بالش سکوت را زير سر هق هق تنهايي ام گذاشتم

تا کسي صدايم را نشنود...