دلم کوير مي خواهد و تنهايي و سکوت و

آغوش ِ سردِ شبي که آتشم را فرو نشاند.

نه ديوار، نه در ، نه دستي که بيرونم کشد از دنيايم،

نه پايي که در نوردد مرزهايم،

نه قلبي که بشکند سکوتم،

نه ذهني که سنگينم کند از حرف،

نه روحي که آويزانم شود.

من باشم و تنهايي ِژرفي که نور ستارگان روشنش مي کند

و آرامشي که قبل از هيچ طوفاني نيست!

(فريبا عرب نيا)