مردي با خود زمزمه مي کرد :

خدايا با من حرف بزن!

يک سار شروع به خواندن کرد،‌ اما مرد نشنيد

. مرد فرياد برآورد: خدايا با من حرف بزن!

اذرخش در آسمان غريد، اما مرد اعتنايي نکرد

. مرد به اطراف خود نگاه کرد و گفت: پس تو کجايي؟ بگذار تو را ببينم!

ستاره اي درخشيد، اما مرد نديد.

مرد فرياد کشيد: خدايا به من معجزه اي نشان بده!

کودکي متولد شد، اما مرد باز توجهي نکرد...

مرد در نهايت يأس فرياد زد:

خدايا خودت را به من نشان بده و بگذار تو را ببينم... از تو خواهش مي کنم...

پروانه اي روي دست مرد نشست، و او پروانه را پراند و به راهش ادامه داد.

"عرفان نظرآهاري"