بر سر سنگ مزارم بنويس:


زير اين سنگ جواني خفته ست


با هزاران اي كاش


و دو چندان افسوس


كه به هر لحظه عمرش گفته ست...



بنويس:


اين جوان بر اثر ضربه ي كاري مرده است...


نه بنويس:


اين جوان در عطش ديدن ياري مرده ست..

جلوي روز وفاتم بنويس:


روز قربان شدن عاطفه در چشم نگار


روز پژمردن گل فصل بهار


روز اعدام جنون بر سر دار


روز خوشبختي يار...

راستي شعر يادت نرود


روي سنگم بنويس:


آي گلهاي فراموشي باغ


مرگ از باغچه كوچكمان مي گذرد داس به دست


و گلي چون لبخند مي برد از بر ما