سلام ابجي گلم من شرمنده کردي گلم اين شعر تقديم به تو عزيزم

البته هيچ کسي ياريم نکرد

تا اينکه وقت غمزه و ناز و نياز شد

قلبم چو سينه دريا پر از خروش

آرام بخشم آتش و سوز و گداز شد

آمد به روي و بر انداخت زير و بر

هر کس که پيش رخش سرّ و ساز شد

هر لحظه ام غم و غم من خنده هاي او

هر رازم آشکار و عيانش چو راز شد

تقصير، زان خاطي ول گرد بوده است

تا اينکه عشق خالص و وقت نماز شد