شب بود باران نمي باريد……….شکوفه لبخند نمي زد…………
اولين شب بود و پي اش هزار شب و پيشش هيچ شب…………..
از آسمان برف مي آمد و تو نگاهت را در کوله باري خواستني گذاشتي و عزم رفتن کردي………
فاصله ي نگاه تو تنها به اندازه ي يک نت بود………
نه يک پرده…….تنها نيم پرده………..ديگر اشک هايم هم برايت حرمت نداشت……………
به پنجره((ها))
کردم…………….چقدر برف….:
.((عزيز امشب نرو برف هم بهانه اي است براي نرفتتنت………))
و تو ………….ساده حتي بي هيچ لبخندي يا حتي کلامي رفتي……….. و امروز فرداي ديشب……………………عجب فاصله ي نگاهمان را زياد کردي………….(؟)