شايد کسي مانند باران غم ندارد
اما دل من نيز دست کم ندارد
اين دفتر آشفتگي - يعني دل من -
جز واژه هاي درهم و بر هم ندارد
راز دلش را با کدامين چاه گويد
آن کس که غير از خويشتن محرم ندارد
دست کريم ابرهاي گريه حتي
اين زخم هاي تشنه را مرهم ندارد
ديريست غير از ابرهاي خشکسالي
چشمي هواي گريه ي نم نم ندارد
حرفي بزن شعري بخوان با اشک هايت
شعر نگاهت واژه اي مبهم ندارد
شعري بگويم يا نگويم بعد از اين ها
ديگر برايم هيچ فرقي هم ندارد

"صادق رحماني"