خوشا به حال گياهان که عاشق نورند
و دست منبسط نور روي شانه انهاست
نه وصل ممکن نيست
هميشه فاصله اي هست
دچار بايد بود
وگرنه زمزمه حيرت ميان رو حرف حرام خواهد شد
و عشق
صداي فاصه هاست
صداي فاصله هايي که غرق ايهامند
نه
صداي فاصله هايي که مثله نقره تميزند
و با شنيدن يک هيچ مي شوند کدر
هميشه عاشق تنهاست..