بحر طويل

شبي ساکت و دلگير خودم بودم و قلبي که ز غم بسته به زنجير
و نزديک اذان بود که پيچيد به آفاق همه نغمه تکبير
نوشتند که هنگام اذان دست به دامان خدا باش
و مشغول دعا باش که باز است به درگاه الهي در رحمت
و آن لحظه بود لحظه شيرين اجابت شدم غرق عبادت
دو چشمم همه اشک شد و روي لبانم همه سوگند
که يارم تو رهايم کن من از اين غم
و گفتم به خدا بين دعايم که دلتنگ اذان حرم کرب و بلايم
همان جا که دل از سوز فراقش شده بي تاب