سلام به ابجي گلم تقديم تاج سرم

کدام گوشه ي دنيا نهفته روي چو ماهت

اله من ز که پرسم نشان يوسف چاهت /

چقدر ناز غزل را کشيده ام که سرايد

تمام سوز دلم را ز دوردست نگاهت /

به کوچه هاي عبورت چقدر آب بپاشيم

يواشکي من و اين چشم هاي مانده به راهت /

هنوز مي رسد از لا به لاي اين همه تقويم

صداي ندبه و زاري ز جمعه هاي پگاهت /

چه قصه ها که شنيدم ز کودکي ز ظهورت

نيامدي و شدم خود چه قصه گوي پر اهت /

چقدر هلهله دارد طنين سبز طلوعت

چقدر همهمه دارد گداي اين همه جاهت /

چگونه جان بسپارم به پاي سرخ ظهورت

به وقت گفتن اين شعر و يا رکاب سپاهت /

شکسته بال عروجم ز تيرهاي معاصي

خدا کند که نيفتم ز ديدگان سياهت /

تمام شهر و محل را سپرده ام که بگويند

به هر کجا که تو هستي خدا به پشت و پناهت /

دعاترين دعاها همين دعاي نگار است

امان بده که بميرم به پاي بقيت الاهت

ابجي گلم دعاي معراج هم نگاه کن بهتره گلم نوکرت داداشت