از ياد خواهي برد ولي هيچگاه يادت را از باغ ذهنم نخواهم چيدمي دانم که مرا با کوله بار غم در کوچه هاي پر از دلواپسي رها ميکني ولي منتا هميشه همچون خار ، در کنار تو گل خواهم ماندمي دانم کهدر سکوت دلنشين شبت ، فانوس تنهاي ات نبودم ولياز درون شعله مي کشيدم مي دانم کهسايه ام نامهربانتر از هميشه بود ولي هميشه در کوچه هايدلتنگي ات مرهم زخم هاي کهنه ات بودولي تو هيچ وقت .....................(؟)
