خاک عاشقي مي داند

گريه مي کند

رنج مي کشد و صبر مي کند

سر به آستان مرگ مي گذارد

بر شانه هايش مي گريد اما نمي ميرد

خاک عاشقي صبور است

بر برگهاي پائيزي بوسه مي زند

تقدير جهان را عوض مي کند

جوانه ها را بيدار

و درخت ها را خواب مي کند ،اما خود هرگز نمي خوابد !

خاک عاشقي صبور است

که سالها و سالها

براي آسمان صبر مي کند ...

و من همانم که از خاک آمده ام

چون خاک ... عاشقم و چون خاک ...

روزي صبوري را هم خواهم آموخت ...

"جبران خليل جبران"