دستانم را در تاريکي شب به سويت دراز مي کنم..

بي آنکه بدانم ، بي آنکه بخواهم.

صدازدم،نشنيدي شايد.

نعره زدم،نيشخند زدي لابد....

دويدم،دويدي.

آنگاه که رسيدم،نبودي.

رفته بودي شايد.

بازگشتم،ريسه ات را از پشت سر شنيدم.

با من نبودي لابد.

دستانم را در سينه جمع ميکنم.

برگي،شبنمي،ارزني،

صدايي،ندايي، ريشخندي،

درآن شايد...

اما هيچ....هيچ.

"سعيد.ج"