بي قرارم هر زمان

از غم هجر تو من دلخسته ام

همچو مرغي بال و پر بشکسته ام

اللهم عجل لوليک الفرج

عزيز ديدنت را بهانه بسيار داريم اما بها نه

کلاس اول خوانديم " آن مرد در باران آمد " ...

اکنون مي فهميم تا آن مرد نيايد باران نخواهد آمد ...

اللهم عجل لوليک الفرج

خدايا !

آنچنان زمين گيرم نکن که هنگام ظهور مولا توان برخاستن نداشته باشم ...

اللهم عجل لوليک الفرج

هنوزم خواب ميبينم به شبها همان مردي که بر اسبي سوار است

همان مردي که جمعه آيد روزي ... و اين پايان خوب انتظار است

گويي همه خوابند، کسي را به کسي نيست

آزادي و پرواز از آن خاک به اين خاک

جز رنج سفر از قفسي تا قفسي نيست

اين قافله از قافله سالار خراب است

اينجا خبر از پيش‌رو و باز پسي نيست

تا آينه رفتم که بگيرم خبر از خويش

ديدم که در آن آينه هم جز تو کسي نيست

آن‌سان شده‌ام گم که به من دسترسي نيست

آن کهنه درختم که تنم زخمي برف است

حيثيت اين باغ منم، خار و خسي نيست

امروز که محتاج توام، جاي تو خالي است

فردا که مي‌آيي به سراغم نفسي نيست

در عشق خوشا مرگ که اين بودن ناب است

وقتي همه‌ي بودن ما جز هوسي نيست

يک نفر هست که دنيايش را،
همه هستي و رؤيايش را،
به شکوفايي احساس تو، پيوند زده
و دلش مي خواهد،
لحظه ها را با تو،
به خدا بسپارد....
مهربانم، اي خوب!
يک نفر هست که با تو
تک و تنها، با تو
پر انديشه و شعر است و شعور

جمعه يعني يک غروب وعده دار،
وعده ترميم قلب ياس زار،
جمعه يعني مادر چشم انتظار،
درهواي ديدن روي نگار.
جمعه يعني يه سماء دلواپسي،
مي شود مولا به داد ما رسي؟