در انتهاي غروب جاپايي به جا مانده از منتظري است که در طلوع هر سحر به اميدي چشم به آسمان اين دنياي خاکي ما افکنده و مي نگرد...
که چگونه او را مي خوانند؟؟!!
ولي دريغ از خواستن!!
دريغ از طلبيدن!!
و يا حتي به گاهي هم انديشيدن؟!
[گل][گل][گل][گل][گل]