اي تنها اميد من،

اي خداي سراسر لطف من،
خاطر پريشانم را آرام دار.

امورم را در دست گير.
نيازم را برآور و حاجات دنيا و آخرتم را روا ساز.
خدايا،
زنده بودنم را چون زندگاني محّمد و خاندان او قرار ده و مرگم را نيز.

الهي، مرا در سلک آنان بخواه. در ميان آنان برانگيز و ميان من و امت رسولت لحظه‏اي، نه در دنيا و نه در آخرت، فاصله مينداز.

اي مهربان‏ترين مهربانان.
رحيما،

آن‏که بَدم خواهد بد خواهي‏اش را به خودش وانه و آن‏که بر من حيله سازد حيله‏اش را از من باز گردان.

خدايا
گذران امورم را خود بر عهده گير که تنها تو امورم را به کمال مي‏رساني و کفايت مي‏کني

[گل]