خدايا! هدايتم کن، زيرا مي‌دانم که گمراهي چه بلاي خطرناکي است.
خدايا! هدايتم کن که ظلم نکنم، زيرا مي‌دانم که ظلم چه گناه نابخشودني است.
خدايا! نگذار دروغ بگويم، زيرا دروغ ظلم کثيفي است.
خدايا! محتاجم نکن که تهمت به کسي بزنم، زيرا تهمت خيانت ظالمانه‌اي است.
خدايا! ارشادم کن که بي‌انصافي نکنم، زيرا کسي که انصاف ندارد شرف ندارد.
خدايا! راهنمايم باش تا حق کسي را ضايع نکنم، که بي‌احترامي به يک انسان همانا کفر خداي بزرگ است.
خدايا! مرا از بلاي غرور و خودخواهي نجات ده تا حقايق وجود را ببينم و جمال زيباي تو را مشاهده کنم.
خدايا! پستي و ناپايداري روزگار را هميشه در نظرم جلوه گر ساز تا فريب زرق و برق عالم خاکي مرا از ياد تو دور نکند.
خدايا! من کوچکم، ضعيفم و ناچيزم، پرکاهي در مقابل طوفان‌ها هستم؛ به من ديده‌اي عبرت‌بين ده تا ناچيزي خود را ببينم و عظمت و جلال تو را براستي بفهمم و به درستي تدبير کنم.
خدايا! دلم از ظلم و ستم گرفته است؛ تو را به عدالتت سوگند مي‌دهم که مرا در زمره ستمگران و ظالمان قرار نده.
خدايا! مي‌خواهم فقيري بي‌نياز باشم که جاذبه‌هاي مادي زندگي مرا از زيبايي عظمت تو غافل نگرداند.
خدايا! خوش دارم گمنام و تنها باشم تا در غوغاي کشمکش‌هاي پوچ مدفون نشوم.
خدايا! دردمندم، روحم از شدت درد مي‌سوزد، قلبم مي‌جوشد، احساسم شعله مي‌کشد و بند بند وجودم از شدت درد صيحه مي‌زند؛ تو مرا در بستر مرگ آرامش بخش.
خدايا! خسته شده‌ام ، پير شده‌ام، دل شکسته‌ام، نااميدم و ديگر آرزويي ندارم. احساس مي‌کنم که اين دنيا ديگر جاي من نيست، با همه وداع مي‌کنم و مي‌خواهم با خداي خود تنها باشم.
خدايا! خدايا! به سوي تو مي‌آيم ، از عالم و عالميان مي‌گريزم، تو مرا در جوار رحمتت سکني ده.
..[گل]"شهيد دکتر مصطفي چمران"[گل]
.