... آري ما از اين موهبت الهي برخوردار بوديم كه انسان ديديم. ما يافتيم آنچه را كه ديگران نيافتند.

ما همه افق‌هاي معنوي انسانيت را در شهدا تجربه كرديم.

ما ايثار را ديديم كه چگونه تمثل مي‌يابد، عشق را هم، اميد را هم، زهد را هم، شجاعت را هم، کرامت را هم، عزت را هم، شوق را هم و همه آنچه را كه ديگران جز در مقام لفظ نشنيدند ما به چشم ديديم.

ما ديديم كه چگونه كرامات انساني در عرصه مبارزه به فعليت مي‌رسد.

ما معناي جهاد اصغر و اكبر را درك كرديم.

آنچه را که عرفاي دلسوخته، حتي بر سر « دار » نيافتند، ما در شب‌هاي عمليات آزموديم.

ما فرشتگان را ديديم كه چه سان عروج و نزول دارند.

ما عرش را ديديم. ما زمزمه جويبارهاي بهشت را شنيديم.

از مائده‌هاي بهشتي تناول كرديم و بر سر سفره حضرت ابراهيم^(ع) نشستيم.

ما در ركاب امام حسين ^(ع) جنگيديم.

ما بي‌وفايي كوفيان را جبران كرديم.

"بخشي از دلنوشته‌هاي سيّد شهيدان اهل قلم: سيّد مرتضي آويني"