لقمان حکیم در زمان جوانی کارگر یک فردی بود که این فرد از طرفی گناه می کرد و گناه کار بود و از طرفی هم امید داشت که به بهشت بره.
زمان کاشت گندم رسیده بود. اون فرد به لقمان گفت که در زمینی که دارن گندم بکاره.
لقمان رفت و بجای گندم، جو کاشت.
مدتی گذشت و زمان برداشت محصول فرا رسید. اون فرد به لقمان گفت برو از محصولی که کاشتی برام بیار تا ببینم چه کردی؟
لقمان رفت و محصول رو آورد. اون فرد وقتی دید که لقمان بجای گندم، جو کاشته، عصبانی شد و به لقمان گفت مگر من به تو نگفتم گندم بکار؟ برای چه جو کاشته ای؟
لقمان حکیم به اون فرد گفت من دیدم شما هم گناه می کنی و هم امید رفتن به بهشت رو داری. من هم با خودم گفتم که جو بکارم شاید به جای جو، گندم برداشت کنم!!!
اینه که ماها هر چی بکاریم همون رو برداشت می کنیم. اگر گندم بکاریم همون گندم رو هم برداشت می کنیم و اگر هم جو بکاریم همون جو رو برداشت می کنیم و هیچ وقت نمی تونیم جو بکاریم و گندم برداشت کنیم.

پناه من ...

                     دلت راخانه ما کن مصفا کردنش با من

                     به ما درد دل افشا کن مداوا کردنش با من

                     اگر گم کرده ای،ای دل کلید استجابت را

                     بیا یک لحظه با ما باش پیدا کردنش با من

                      بیفشان قطره اشکی که من هستم خریدارش

                      بیاور قطره ای اخلاص دریا کردنش با من

                      اگر درها به رویت بسته شد دل بد مکن از ما

                       در این خانه دق الباب کن واکردنش با من

                       به من گو حاجت خود را اجابت میکنم آنی

                        طلب آنچه میخواهی مهیا کردنش با من

                        قبل از وقوع مرگ روشن کن حسابت را

                        بیاور نیک وبد را جمع ومنها کردنش با من ...

                               اگر عمری گنه کردی مشو نومید از رحمت

                                 تو نام توبه را بنویس امضا کردنش با من ...

          التماس دعاازهمه عزیزان

نظر  

نوشته شده توسط زهرا در پنج شنبه 90/1/11 ساعت 11:48 عصر موضوع | لینک ثابت