السلام و عليک يا ابا عبدالله حسين (ع)
با عرض تسليت به مناسبت فرارسيدن ماه محرم از شما دعوت مي کنم به وبلاگ من سري بزنيد و پست من با عنوان محرم را بخوانيد – التماس دعا
http://delkhaste_ashegh.persianblog.ir
سلام زهرا خانوم خوبين مرسي که اومدين ونظر گذاشتين منم باز با موضوع "پايتخت شور حسيني"آپم منتظرت ميمونم حتما بيا[گل]
اين ايام بزرگ و سنگين رو بهت تسليت ميگم
اين نوحه اي که داري رو ميخوام...مشخصاتش رو بهم ميدي که دانلودش کنم
ممنون و منتظرتم
salam zahraye azizam
khobi khanomam?
cheshmat behtaran golam?
eltemase doa
ديگه نمياي سري بهمون بزني!!!
توي اين شبهاي روحاني ما رو هم هنگام دعا کردن
به ياد داشته باش...
با عرض سلام و عرض تسليت به شما دوست عزيزم!
ما شور حسيني به سر خود داريم
در ره گذر عشق،نوايي داريم
در آن طرف چشمه بي تابي ها
در حنجره بريده آهي داريم!!!
با سلام و عرض تسليت به شما دوست عزيز.
در حنجره ي بريده آهي داريم!
پيراهني از زخم، به تن دوخته استاين رسم، ز حضرت غم آموخته استاي سـرو تمــاشاييِ ايــمان، عبـاس!دل، شعله به شعله، در غمت سوخته است . . .عاشقان تسليت
سلام - ممنون شما هم هرجا رفتيد مارو دعاکنيد
قيامت بي حسين غوغا ندارد"شفاعت بي حسين معنا ندارد"حسيني باش كه در محشر نگويند"چرا پرونده ات امضاء ندارد سلام ممنون که خبرم کردي..........
اين ايام رو بهتون تسليت ميگيم..........ماهم اپيم خوشحال ميشيم تشريف بياري..
. عزاداري امام رضا(ع): دعبل خزايي مي گويد: در ايام دهه محرم به محضر آقا و مولاي خود، علي بن موسي(ع)، در مرو شرفياب شدم و آن حضرت را در حالي كه اصحابش دور او نشسته بودند، محزون يافتم. وقتي حضرت مرا ديد فرمود: مرحبا بر تو دعبل! مرحبا بر كسي كه با دست و زبانش ما را ياري مي كند؛ سپس حضرت مرا در كنار خودش جاي داد و فرمود: اي دعبل! دوست داري شعر بخواني؛ زيرا اين روزها ايام غم و اندوه بر ما اهل بيت و روز شادي دشمنان ما، به ويژه بني اميه است؛ سپس برخاست و پرده اي بين ما و اهل بيتش زد و آنان را پشت پرده نشاند تا بر مصيبت جدش حسين(ع) گريه كنند؛ آن گاه رو به من كرد و فرمود: اي دعبل! مرثيه بخوان! تو ياور ما و مرثيه سراي ما هستي، تا زماني كه زنده اي.(7) در اين هنگام دعبل مرثيه سرايي را آغاز كرد.(8)
6. عزاداري در زمان چهار امام ديگر: در آن زمانها عزاداري گاه سير صعودي و گاه سير نزولي داشته است؛ مثلا در زمان امام جواد(ع)، تا حدي امكان عزاداري براي شيعيان فراهم بود و اين حالت تا زمان معتصم ادامه داشت؛ اما پس از آن، سير نزولي يافت و شيعه براي عزاداري و احياي شعائر حسيني در فشار بود.(9) در اين دوران نيز عزاداري در ايام محرم نسبت به ماه ها و ايام ديگر بيشتر بود.
با توجه به بررسي سيره امامان معصوم(ع)، عزاداري سيدالشهدا در طول سال در مناسبت هاي ويژه برپا بود، ولي در ايام محرم، مجالس سوگواري هر روز برپا مي شد و برخي از آنها، مانند امام سجاد(ع)، در ايام محرم سياه پوش نيز بودند.(10)
